یه دوست دارم که هر 4 سال یه بار با عوض شدن دولت بهش زنگ میزنم:)
هر بارم که زنگ میزنم فقط تا نیم ساعت از خوشحالی جیغ میزنه:)))
امروز بعد از 4 سال بهش زنگ زدم خونه نبود...ای بابا...حالا چیکار کنم؟؟:)
اسمش عرفانه است...دوست صمیمی کلاس 4 ابتدایی ام بود...مثلا اگه دوست صمیمی کلاس سومم بود هر سه سال یه بار بهش زنگ میزدم:)
ینی من یه همچین آدمیم...گفتم که در جریان باشید!

من چون دختر خوبی بودم،مامانش که معلم کلاس چهارم اون یکی کلاس بود یکی رو اجیر کرده بود که عرفانه فقط با من بگرده زنگ تفریحا:)))
هیچی دیگه اونم نامردی کرد منو ول کرد رفت با یکی دیگه اون یکی دیگه هم اونو ول کرد رفت با یکی دیگه :))))
اونم تنها موند منم دیگه باهاش صمیمی نشدم...تنها گذاشتن کسی،ول کردنش اصلا کار خوبی نیست...این واقعا یه نصیحت دوستانه است...