آدما همونطوری که زود و یهویی وارد زندگی آدم میشن ، همونجوری هم زود از زندگی آدم میرن بیرون...

دلم گرفته واقعا...

چرا؟!

مگه من توی زندگیم، دنبال چند نفر میگردم؟

من دنبال کسی ام که بتونه در راه خوشبخت شدنم ، کمکم کنه...

تنهام نذاره...

این روزا عجیییییییییییییب احساس تنهایی میکنم...

احساس میکنم دیگه کسی منو دوست نداره...

دیگه؟!! کی گفته که از اولش منو دوست داشتن که الان "دیگه" دوستم ندارن؟!!!


حتی پروفایلمو عوض کردم به اینکه: من اون دختری ام که باب میل هیچکسی نیست...

دلم از آدما گرفته...

شاید اگه ازشون توقعی نداشتم ، هیچ وقت هم دلم نمیگرفت...


.

امروز نرفتم تلگرامم... به مدت 15 ساعت و نیم...

وقتی رفتم ، دیدم هیچ کسی بهم پیام نداده...و این یعنی ...تنهایی...

هر روز ساعتها توی اتاق میشینم...تنهاتر از قبل میشم...

دیگه حتی حوصله ی صحبت کردن هم ندارم...


من تنهام...


و باید با این تنهایی کنار بیام...

و با اینکه هیچ کسی نه منو میخواد و نه منو دوست داره...


آره...کنار میام...چرا نیام؟!! مگه تا الآن کاری جز این میکردم؟!!!


یاحق