شکر...

واقعا نمیدونم چجوری از خدا تشکر کنم...

من امام زمانی دارم که از رفیقام بهم نزدیک تره(امام الرفیق الشفیق(امام رضا علیه السلام))

در سایه ی بودنش ، در امنیتم...

رزق و روزی فراوان خدا رو شکر میرسه...

خانواده ای خوشبخت دارم با پدر و مادری مهربان و سالم و با ایمان...

خانه ای آرام...

برادر و خواهری مهربان و با جنبه...

دوستانی که من اگه همه ی دنیامو به پاشون بریزم باز کمه:

ریحانه که تازگی ها فهمیدم که اگر نبود ، بدون اون نمیتونستم بر خیلی از مشکلات غلبه کنم...

همیشه برام بهترین مشاور بود...

بهترین دوست...

زینب که همیشه بهم جرأت داد...

بودن در کنارش بهم اطمینان قلبی میداد و میده...

مبینا که دوست صمیمیمه و به داشتنش افتخار میکنم...

فاطمه که بودنش در خیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلی جاها بهم آرامش عطا کرد...حرم امام رضا علیه السلام رو یادته فاطمه؟

فاطمه حاجی که مهربان بودنش برام خیلی مهمه و صبور بودنش...

از اینکه خدا رو شکر از بهره ی هوشی خوبی برخوردارم و سالم هستم...

از اینکه خیلی جاها تونستم چشمامو ببندم و هیچی نگم...

همه ی اینا شکر میخواد...

خدایا ازت ممنونم...

از داشتن معلمای خوبم...

واقعا ممنونم...

خدایا از اینکه هیچ وقت ترکم نکردی ممنونم...

منو با امامم آشنا کردی ممنونم...

من دوستای خوبمو هیچ وقت فراموش نمیکنم...

دوستت دارم یه عالمه هرچی بگم بازم کمه...

برام مهم نیست که بقیه چی فکر میکنن...

تعز من تشاء و تذل من تشاء