دلم نیومد اینو نذارم.این ترجیع بند قطعه ی (بیت آخر)ترک 14(آخر)آلبوم حبابه.خیلی قشنگه.محسن یگانه اینو همیشه تو کنسرتش با پیانو می خونه.(خودش پیانو می زنه)این سری که ما رفته بودیم،دقیقا سانسی بود که رهبر ارکستر احسان خواجه امیری(زایا سلیمان)هم حضور داشت.من و خواهرم عاشق ماهچهره خلیلی هستیم.از فرط بد شانسی همون شبی که ما رفتیم(21 آبان)سانس یک اش مهمان ویزه ماهچهره بود!!!!ما سانس دو بودیم.من اینو تازه فهمیدم!!!تازه اون شب محسن یگانه گفت که وضع روحی اش خیلی خرابه.واسه همین هم بیت آخر رو با بدترین شکل ممکن(بی احساسی)اجرا کرد.گفته دیگه آلبوم نمی ده بیرون.واسه همینم گفته:این بیت آخره اما همیشه شعر پایان قصه نیست.

اینم از ترجیع بندش

حرفامو میشنوی از لابلای شعر اینجوری بهتره

اما بدون هنوز شبهام بدون اشک محال بگذره

بودی کنار من اما چه سوت و کور من بودمو خودم

با این همه ولی از گوشه گیریات خسته نمیشدم

تو با خودم که هیچ با سایه ی منم حرفی نمیزدی

با این همه ولی به شب نشینی دلم خوش اومدی

از چی برات بگم وقتی نگفته هام با من آجین شده

حس میکنم دلم غمگین ترین دله روی زمین شده

روزا که میگذرن اما محاله که حسم عوض بشه

آخه هر شب یه ذره شعر روح خرابمو سمت تو میکشه

امشب قراره که با خاطرات تو بازم بشینمو باز دردو دل کنم

با کاغذای شعر صبحو ببینمو غرق خودم بشم

با قطره های اشک رو کاغذای خیس

این بیت آخره اما همیشه شعر پایان قصه نیست